Luxe Auto Huren Mersin

Deze kust is bewoond sinds het 7e millennium voor Christus. Opgravingen van John Garstang voor de heuvel van Yümüktepe is gebleken dat 23 niveaus van bezetting, de vroegste dateren uit ca. 6300 BC. Een vesting rond 4500 v. Chr. werd opgemaakt, maar de site lijkt te zijn tussen de 3200 v.Chr en 1200 v.Chr verlaten.

Daarna maakte de stad deel uit van vele staten en beschavingen inclusief de Hittieten, Assyriërs, Grieken, de Macedoniërs van Alexander de grote, Seleucidenrijk, Lagids. In de oude Griekse periode, de stad droeg de naam Zephyrion en is vermeld door talloze antieke auteurs. Naast zijn natuurlijke haven en zijn strategische ligging langs de handelsroutes van zuidelijke Anatolië, de stad profiteerde van de handel in molybdeen (loodwit) uit de nabijgelegen mijnen van Coreyra. De beste molybdeen antieke bronnen toegeschreven aan de stad, die ook haar eigen munten geslagen.

Vervolgens werd het gebied de Romeinse, provincie van Cilicië, die had de hoofdstad op Tarsus terwijl nabijgelegen Mersin de belangrijkste haven was. De stad, wiens naam werd gelatiniseerd tot knipte, omgedoopt Hadrianopolis voor keizer Hadrianus.

Het Romeinse Rijk verdeeld en dezen vielen de helft regeerde van Byzantium (later Constantinopel), die werd het centrum van de handel in dit deel van de wereld, tekenen van investeringen en handel, en het veroorzaken van Mersin zijn glans verliest.

De stad werd gekerstend vroeg; en was de zetel van een bisschop. Le Quien (Oriens Christus., II, 883) namen vier bisschoppen van knipte: Aerius, aanwezig bij het Concilie van Constantinopel in 381; Zenobius, een Nestoriaanse, bij het tweede Concilie van Constantinopel in 432 - 434; Hypatius, aanwezig bij het Concilie van Chalcedon in 451; en Peter, tijdens de Raad van Trullo in 692. De stad blijft een titulaire zetel van de rooms - katholieke kerk, Zephyriensis; de stoel is sinds 1966 vacant. 1

Toen kwam Arabieren Egyptische Tulunids, Seltsjoeken, Mongols, kruisvaarders, Armeniërs, Mamelukken, Anatolische beyliks, en uiteindelijk de stad werd veroverd door de Ottomanen in 1473.

Tijdens de Amerikaanse Burgeroorlog, werd de regio een belangrijke toeleverancier van katoen van make - up voor de hoge vraag als gevolg van de tekort. Spoorwegen werden uitgebreid tot Mersin in 1866 uit waar katoen is geëxporteerd door de zee en de stad uitgegroeid tot een belangrijk handelscentrum. Tegen 1900 meldt de Catholic Encyclopedia de stad met ongeveer 14.000 inwoners, waarvan 3.000 door de Grieken van de etniciteit, 1.000 Armeniërs en 650 rooms - katholieken werden; de resterende ongeveer 10.000 bewoners waren vermoedelijk moslim. De rooms - katholieke parochie van Mersin werd bestuurd door kapucijners; Er waren ook zusters van St. Joseph van de verschijning; scholen voor jongens en meisjes, en ziekenhuizen.

In 1918 werd Mersin bezet door Franse en Britse troepen in overeenstemming met het Verdrag van Sèvres. Het werd bevrijd door het Turkse leger in 1920. In 1924, Mersin leverde een provincie, en in 1933, Mersin en Içel provincies kregen gezelschap om te vormen van de (grotere Mersin) Içel provincie.

Tot de jaren 1970 Mersin had het een inwoneraantal van 300.000 en een stijlvolle feel to it, met rijtuigen paraderen onder de palmbomen. De kust was alle boomgaarden van sinaasappels en citroenen, ideaal voor een rustige wandeling, en je zou kunnen spelen op het strand. Het hart van de vestiging van deze bomen omzoomde discussie waren de patisserie langs Flamingo Yolu, een naam die oproept nostalgie onder degenen die hier door de jaren 60 en 70 gewoond.

Maar de enorme expansie en immigratie vanuit andere delen van Turkije, met name verder oostwaarts, in de 80s en 90s veranderd het volledig. Nu de zee is bekleed met grote concrete gebouwen, er zijn geen stranden, en de sinaasappelbomen hebben alle zijn opgegraven. En verder buiten de stad waar er waren één of twee gebieden van de kust Vakantiewoningen Appartementen, nu er honderden zijn. Niemand zal ooit weten wat archeologische schatten heb gesleept weg door de bulldozers op hetzelfde moment. Deze hebzuchtig vernietiging is gegaan op en gaat nog zonder doeltreffende controle door de lokale autoriteiten die op hetzelfde moment hebben gefaald om te zetten in de infrastructuur (wegen, riolering, rioolwaterzuivering etc.) om te gaan met de grote bevolkingsgroep die is gekomen om de kust.

Vandaag Mersin is een grote stad langs de kust, met Turkijes uitspreiden tweede wolkenkrabber, grote hotels, een operahuis, dure vastgoed in de buurt van de zee of omhoog in de heuvels, en vele andere moderne stedelijke voorzieningen, hoewel nog steeds niets als het reeds lang gevestigde nachtleven en de cultuur van Istanboel of Izmir; maar Mersin is een kleinere en rustiger plaats.

De gemeente probeert nu te redden van de strandboulevard met loopbruggen, parken en beeldhouwwerk, en er zijn nog steeds palmbomen op de bermen vooral waar de jonge generatie willen hangen in de cafés en patisserie van slimme buurten zoals Pozcu of Çamlibel. Dit zijn de gevestigde buurten waar er veel bekende winkels en restaurants met jarenlange ervaring en reputatie te beschermen. Het centrum van de stad is een doolhof van smalle steegjes en arcades kleine winkels en cafes, met jongeren zoemen rond op scooters. De oude wijk in de buurt van de vismarkt is waar vindt u de kraampjes waar tantuni en gegrilde lever broodjes.

Een van de meest opvallende kenmerken van de stad als geheel is de zonne - verwarming panelen, ze zijn overal, op de top van elk gebouw.

Mersin ervaren immigratie uit het Zuid - Oosten van het land tijdens de jaren 1980 en 1990 in een periode van onrust in die gebieden. Het heeft nu een belangrijke Koerdische gemeenschap mede bestaande met de Turkse meerderheid. 23 de stad was in het centrum van interetnische conflicten tijdens de 2005 Newroz - viering in welke twee Koerdische jongens werden gearresteerd na het instellen van brand op een Turkse vlag in de straten. Dit aanzet hebben een enorme reactie in het hele land, vlaggen hingen aan gebouwen, auto's, overal culminerend in een optocht door de straten met een Turkse vlag 1 kilometer lang. 4

De lokale keuken omvat: kebab natuurlijk maar vooral de hete sandwich van gegrild vlees, gewikkeld in plat brood genaamd tantuni; de huisgemaakte worst bumbar; wortel helva (cezerye); karsambaç (een soort ijs slush); kunefe een gebakken kaas gebak (bekend in heel Zuid - Oost - Turkije, met inbegrip van Mersin); en kerebiç, een griesmeelpudding, vooral gemaakt in de maand van de Ramadan, en vele andere lokale soepen en stoofschotels. De traditionele drank van deze hoek van Turkije, met inbegrip van Mersin, is salgam suyu (het water gewend augurk rapen in).

De poort is de steunpilaar van Mersin van economie. Er zijn 23 pieren, een totale havengebied van 786,000 m² (194 hectare), met een capaciteit van 3.800 schepen per jaar.

Adjacent op de poort is Mersin Vrije Zone opgericht in 1986, de eerste vrije zone in Turkije, met magazijnen, winkels, montage - demontage, onderhoud en engineering workshops, Bank - en verzekeringswezen, verpakking - herverpakken, etikettering en tentoonstelling faciliteiten. De zone is een openbare centrum voor buitenlandse investeerders, dicht bij de grote afzetgebieden in het (Midden - Oosten, Noord - Afrika, Oost - en West - Europa, Rusland en Centraal - Azië. Het handelsvolume van de vrije zone was 1,6 miljard in 2002.

Mersin heeft snelweg verbindingen naar het noorden en oosten, en is ook verbonden met de southern railroad. Adana vliegveld ligt op 69 km (43 mijl).

60% van de mannelijke bevolking en 16% van de vrouwelijke bevolking werkzaam is. Werkloosheid is ongeveer 22,7%

Mersin poort is een internationale hub voor vele vaartuigen routering naar Europese landen. Zijn nu bediend door PSA.

Mersin universiteit werd in 1992 opgericht en begon onderwijs in 1993 - 1994, met 11 faculteiten, 6 scholen en 9 scholen voor beroepsonderwijs. De Universiteit heeft ongeveer 10 duizend afgestudeerden heeft uitgebreid tot zijn huidige academisch personeel aan meer dan 100 academici en 18.000 studenten ingeschreven.

Omdat de stad al een kruispunt eeuwenlang is de lokale cultuur een medley van beschavingen. Mersin heeft een State Opera en Ballet, de vierde in Turkije na Istanbul, Izmir en Ankara. Mersin internationale muziekfestival werd in 2001 opgericht, en elke oktober plaatsvindt. De fotografie vereniging Mersin Fotograf Dernegi (MFA), is een van de meest populaire en actieve culturele organisaties in de stad. Er is een klein museum in het centrum van de stad. De gemeentelijke begraafplaats is interessant als mensen van alle religies en denominaties kunnen hier worden begraven.

Om te zwemmen in schoon water moet u buiten de stad, misschien een uur langs de kust. Het strand van Kizkalesi is populair bij gezinnen, terwijl jongeren verkiezen Akyar of stiller baaien langs de kust, waarvan sommige zeer aantrekkelijk zijn.